10 Şubat 2011 Perşembe

Alexander Veledimovich


Howard Schatz gibi fotoğrafçıları sevmiyorum, hatta tiksiniyorum. Bence Schatz türü fotoğrafçılar, fotoğrafseverlerin duygularını sömürüyor, ancak bunu öyle incelikli yapıyorlar ki kalbimizin karardığını, zihnimize bir tür fotogreafik uyuşturucu verildiğini anlamak her zaman mümkün olmuyor.

Oysa Alexander Veledimovich gibi fotoğrafçılar insan ruhunun ve dünyanın her türlü haline abartısız bir tavırla bakıyor ve fotoğraflarına bakan kimseyi rahatsız etmeden, gönlünü bulandırmadan fotoğraf sanatını sevdiriyor.

Hiç yorum yok:

google27928836a124597b.html