Yürümek zamanın geçtiğini hızlı bir şekilde algılamak demektir biraz da. Hem yolun uzunluğu hem de çevrenin değişmesinin de ötesinde içimizdeki saatin akrebi, yelkovanı, saniyesi çalışır, vaktin o muazzam mürekkebi azar azar dökülür.
Nicedir yürürken Vangelis'in "Memories of Green" (Blade Runner filminin en sevdiğim parçası) eserindeki piyanonun o benim için önemli olan bütün hatıraları dile getiren melodisini duyarım, kulaklarımda piyanonun (piyano da tıpkı mekanik saatler gibi, fotoğraflar gibi insan uygarlığının bir tezahürü, insanlığın geldiği noktayı gösteren bir sınır taşı bence) sesi, iki nota arasındaki sessizliği...
1 yorum:
piyano, mekanik saat ve fotograf güzel bir benzesme üçlüsü olmus..
bir de viyolonsel vardir, o bambaskadir :)
Yorum Gönder