 |
| ©bizans |
Sabahın erken bir saatinde kitapların sessizliğine uyandım. Her yerde, kapının ağzında, sehpada, yatağın yanında, masada, dolaplarda, her yerde kitaplar vardı. Çok değildiler ama öbek öbek şurada burada bekleşiyorlardı. Soğuk ve ışık, perdesiz evin penceresinden olanca acımasızlığıyla, önce mutfağa oradan benim bulunduğum yere misafir oluyordu.
Kitaplar da fotoğraflar gibi yalnızdır. Tekrar uykunun kollarına bıraktım kendimi. Eski bir fotoğrafı düşündüm. Kütüphanemin huzurlu zamanlarından kalma bir fotoğraf. Ne var ki fotoğrafı çekende huzur yoktu. Fotoğrafların sessizliğinde aziz bir kahvenin yumuşaklığını arıyorum. Bir bardak fotoğraf zamanla insanın içinde telve bırakıyor.
Kitaplar da fotoğraflar kadar yalnız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder