Zaman saatleri yorarmış. İnsanları daha çabuk yoruyor ama. Fotoğraflara bakınca o zamanın kokusunu alıyormuşuz gibi geliyor bana. Ancak ortada sadece bir görüntü var. Düz bir satıh üzerinde sevdiğimiz insan, güneşin aydınlattığı, ağaçların gölgediği, ölümün hep tepede gezindiği imgeler. Çarklar döndükçe aşınıyor. Fotoğrafları zamandan çalmak mümkün sadece, onu kısa bir süreliğine yapabiliyoruz. Sonra biz de fotoğraf olup uçuyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder