İnsan gözü ile fotoğraf makinesinin gözü bir değil, ama bazen daha duyarlı olduğunu düşünüyorum objektiflerin ve yanılıyorum elbette. Ben başka bir şeye odaklanmışken fotoğraf makinesi benden ayrılıp bambaşka konulara yöneliyor.
Mutsuz muyum bundan peki? Hayır. Aksine hoşuma gidiyor. Şimdi neyi gösterecek bana diye düşünüyorum. Aydınlıkta çoğu zaman benim dediğim oluyor, ama yarı karanlıkta, loş ışıklı odalarda, gölgeli yerlerde ve karanlık yollarda fotoğraf makinem havlıyor ve ne isterse o oluyor.
Köpekler siyah beyaz görürmüş. Benim mekanik bir köpeğim, renkli film taktığımda dünyayı renkli görüyor ama. Asgari müşterekte buluşmaya çalışıyoruz. Kardeş payı görüntüler.
Köpeğim renkli fotoğrafları sevmiyor pek, siyah beyaz filmleri takınca (ben Ilford severim ama o Kodak seviyor, tuhaf) pek memnun, bana da sürprizler düzenliyor, kendi hayatından fotoğraflar gösteriyor, dünya zaten acayip bir yer, fotoğraflara bakınca daha bir deli görünüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder